حکمت 1 :
در فتنه ها چونان شتر دوساله باش ؛ نه پشتی دارد که سواری دهد و نه پستانی تا او را بدوشند .
حکمت 2 :
آن که جان را با طمع ورزی بپوشاند ،خود را پست کرده و آن که راز سختی های خود را آشکار سازد ،خود را خوار کرده و آن که زبان را بر خود حاکم کند ، خود را بی رازش کرده است .
حکمت 4 :
ناتوانی ، آفت است ؛ شکیبایی ،شجاعت است ؛ زُهد ،ثروت است ؛ پرهیز کاری ، سپر نگهدارنده است و چه همنشین خوبی است راضی بودن و خرسندی .
حکمت 9 :
چون دنیا به کسی روی آورد ، نیکی های دیگران را به او می دهد و چون از او روی برگرداند ، خوبی های او را نیز می گیرد .
حکمت 10 :
با مردم آنگونه معاشرت کنید که اگر مُردید ، بر شما اشک ریزند و اگر زنده ماندید ، با اشتیاق سوی شما آیند .
حکمت 11 :
اگر بر دشمنت دست یافتی ، بخشیدن او را شکرانه ی پیروزی قرار ده .
حکمت 12 :
ناتوان ترین مردم کسی است که در دوست یابی ناتوان است و از او ناتوان تر آن که دوستان خود را از دست بدهد .
حکمت 13 :
چون نشانه های نعمت پروردگار آشکار شد ، با ناسپاسی نعمت ها را از خود دور نسازید .