آقا سلام....

مهربانی ات را تقسیم می کنی . . .

تو می آیی و مهربانی ات را میان ما تقسیم میکنی،

می آیی و از آدینه برای ما سخن می گویی،

می آیی و فصل صلوات را شکوفا می کنی.

تو می آیی تا ما را به قله های بیداری ببری .

 می آیی تا ما را با پل های آسمانی آشنا کنی.

می آیی تا به ما بگویی مزرعه سخاوت همیشه از آن ماست....

ای صاحب الزمان ! زمین ما تشنه عدالت توست...

قایق غزال های ما، قافیه های شور و شعور را از سرزمین های دور به سمت نگاه تو می آورد و گوش به زنگ ها، مشتاق شنیدن صدای یوسف زهرایند.

عزیز زهرا(علیه السلام )!

 آسمان را می ستایم که ابرهایش را زیرانداز گام هایت می سازد. درختان را دوست دارم که شاخه هایشان نسیم محبت را با یاد تو معطر و متبرک می سازد.

آب را دوست دارم که روان می شود تا غبار از قدوم پاک تو برگیرد.

باد را می شنوم که یاد روح نواز کوی تو را هدیه مشامم می سازد و انتظار را مقدس می شمارم و هر آدینه منتظرت می نشینم و هر آدینه دلم را سفره محبت تو می کنم .

نگاهت را از ما دریغ مدار، ای مولا! ای صاحب الزمان!